Arbeidswetgeving in Kroatië

Hoe is het vandaag om een arbeider te zijn in Kroatië? Dat is een interessante vraag, die sterk verbonden is met de algemene politieke staat van Kroatië en zijn identiteit. Als je vijf Kroatische werknemers gaat vragen wat zij van de arbeidsrechten vinden, dan zal je vijf verschillende antwoorden horen. Sommige antwoorden zullen zelfs niet heel oprecht zijn.
Laten we om de oorzaak van deze situatie beter te begrijpen, eens kijken naar de geschiedenis van Kroatië, waarmee het nauw verband houdt.

Inhoudstabel

1. Kroatische arbeid voor de 20ste eeuw
2. Kroatische arbeid in de 20ste eeuw
3. Kroatische arbeid in de 21ste eeuw

Kroatische arbeid voor de 20ste eeuw

Tijdens zijn lange geschiedenis is Kroatië niet lang onafhankelijk geweest. Het grootste deel van de macht in Kroatië werd gehouden door de omliggende rijken, zoals de Hongaren, de Oostenrijkers, de Venetianen en de Ottomanen. Dat heeft ervoor gezorgd dat er verschilden werkculturen ontstonden in verschillende regio's. Mensen in het ene gebied hadden andere werkgewoonten dan in andere gebieden.

Je zal merken dat inwoners in het noorden van Kroatië, die onder Duitse invloed hebben gestaan, vlijtiger zijn dan de inwoners in het zuiden van Kroatië, bij de zee. Deze mensen zijn gewend aan een wat comfortabelere levensstijl, die is beïnvloed door de Italiaanse cultuur.

Kroatische arbeid in de 20ste eeuw

De tweede helft van de 20ste eeuw werd gemarkeerd door de Joegoslavische communistische autoriteiten in Kroatië. De communisten versterkten de rechten van de arbeiders en verminderden de macht van de bourgeoisie en de andere hogere klassen. Werknemer waren in die tijd gewend aan een lagere arbeidsintensiteit, dat luiheid in de hand werkte.

Kroatische arbeid in de 21ste eeuw

Het einde van de 20ste eeuw en het begin van de 21ste eeuw werd gekenmerkt door het einde van de communistische Joegoslavische regering en de oprichting van een vrije Kroatische staat, gebaseerd op democratie en liberaal kapitalisme.
Hoewel het proces minder dan 10 jaar heeft geduurd, bleef de mentaliteit van de Kroatische arbeiders socialistisch. En deze mentaliteit is zelfs vandaag bij velen nog altijd aanwezig.

Veel arbeiders die werden geconfronteerd met sociale ongelijkheid als gevolg van het liberaal kapitalisme, verklaren dat ze niet tevreden zijn met hun arbeidsomstandigheden omdat hun superieuren rijker zijn dan hen.

De vakbonden reclameren constant over de werkgevers die hun werkers een minimumloon betalen, maar zelf hoge dividenden ontvangen. Op deze manier verzwakken ze de status van de werknemers doordat ze hen in conflict brengen met de werkgever. Hierdoor zijn ze niet meer zelf in staat om voor zichzelf te zorgen op de arbeidsmarkt. Dat is ook de reden dat Kroatië geen hooggeschoolde werknemers heeft. Freelancers zijn ook zeldzaamheid in Kroatië.

Ik geloof dat de coronacrisis de Kroatische politieke elite zal dwingen om de problemen ten harte te nemen en tot slotte te zeggen dat dit het einde moet zijn van de communistische mentaliteit. De arbeiders moeten leren voor zichzelf te zorgen op de wereldmarkt.